Oğlum, bağrında gündüzleri besliyordu dün gece Özlemiştim ve çığlıklar geliyordu dışarıdan Işıklı bir romanda kafam Deviriyordum dünyanın bütün krallarını
Ağlıyordum oğlum, tanrısızdım Yaşantım kanatlanıyordu alnımda Bazen gülümseyen bir dizeydi ölüm İspanya ve Lorca’nın dudaklarında
Ağlıyordum oğlum, tanrısızdım Aşktım ve kimsesiz bir gözyaşıydım gecede Özlüyordum oğlum Sen, çıldırasıya koşturuyordun tenimde
Ölüyordum oğlum, tanrısızdım Bir eşkıyaydı hayat Sanki Nazi paletleri altında Paris’te Eziliyordum, kendi kendimi kanırtarak Birden, gülümseyişin uçuverdi resminden Oğlum, Şafağım, hey Şafak Yüzümü saçlarına gömdüm ve gördüm, gecenin alnacında sancıyarak Gülücüklerinize çarpı atmışlar Bir duman demetiyle karartmışlardı aklın ve aşkın başkaldırısını oğlum
[/vc_column_text][brando_separator brando_height="30px"][brando_button button_style="style1" brando_button_preview_image="style1" button_type="medium" margin_setting="1" desktop_margin="margin-0auto" ipad_margin="sm-margin-0auto" mobile_margin="xs-margin-0auto" button_text="url:http%3A%2F%2Funalersozlu.com%2Fsiirler%2F|title:T%C3%BCm%20%C5%9Eiirler||"][/vc_column][/vc_row]